မ်က္၀န္းကဗ်ာ
ဒီ..သမင္ပ်ိဳလို မ်က္၀န္းေလးတစ္စံုကပဲေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း ဆုိတဲ႔အရာကိုငါ႔ထံ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ႔တယ္.....။ဒီ...ျပာလြင္တဲ႔ အလင္းတန္းလဲ႔လဲ႔ကပဲၾကင္နာျခင္း ဆုိတဲ႔အရာကိုငါ႔ရင္မွာ ဖန္ဆင္းေပးခဲ႔တယ္.......။ဒီ...ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းတဲ႔ျဖဴစင္ျခင္း အေငြ႔အသက္မွာေန႔ရက္မ်ားစြာဟာ စုိေျပစိမ္းလန္းလို႔လွခဲ႔တယ္.....။ဒီ..ေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ တဒၤဂအၾကည္႔တစ္ခ်က္မွာႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အရည္ေပ်ာ္က်ဆံုးတစ္ဘ၀လံုးအတြက္ ငါ...အရွဳံးေပးထားလုိက္ေတာ႔မယ္.....။
ေႏြႏွင္႔တူေသာ မိန္းကေလး..
ေနရစ္ေတာ႔ေႏြ....ရြက္၀ါေတြေၾကြေအာင္ ေျခြခ်ခဲ႔ျပီးမွေနာင္တရစရာမ်ား လုိေသးလုိ႔လား.....ရြက္၀ါေလးေတြခမ်ာ ေတာင္းပန္ရွာတယ္..။ေႏြရယ္.. ငါတုိ႔မေၾကြပါရေစနဲ႔အံုးတဲ႔...။ရုိးရုိးေလးပါပဲ......ဆင္ေျခေပးလာတဲ႔ ေႏြရဲ႕စကား......ဒါ သဘာ၀တရားတဲ႔လား....ဒီလုိပဲ...ေႏြႏွင္႔တူေသာ မိန္းကေလး..ေတြးမထားမိပါပဲ အေျပးကေလးဆုိသလုိငါ႔အနားကုိ သူေရာက္ခဲ႔တယ္....။ခဏတာ ရင္ထဲ ေႏြးသြားခဲ႔တဲ႔အတြက္ေက်းဇူးပါပဲကြယ္.....။ျပန္မေျပာပါရေစနဲ႔......ေႏြထက္ပူတဲ႔ ဒီလူ႔ရင္ထဲအျပစ္မဲ႔ျခင္းတရားေတြ ....မ်က္ရည္၀ဲေနလိမ္႔မယ္ ခ်စ္သူ......ရင္ေတြခုန္လာေအာင္ ဘာလို႔မ်ားလုပ္ခဲ႔တာလဲကြယ္..။ဒါကုိပဲ.. ေႏြးေထြးလွခ်ည္ရဲ႕လုိ႔ ဥဒါန္းက်ဳးရင္႔....တကယ္က မီးေတာက္တစ္ခုကို ရင္ဘတ္ထဲထည္႔ျပီးေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ေမႊးေနမိတဲ႔ ငါ႔အျဖစ္....ခ်စ္တတ္လာေအာင္ သင္ေပးျပီးမွအျပစ္မဲ႔တဲ႔ ငါ႔ႏွလံုးသား.....လမ္းခုလတ္မွာ ကုိ႔ယုိ႔ကားယားမင္းထားသြားေတာ႔မလို႔လား....ရုိးရုိးေလးပါပဲ......ဆင္ေျခေပးလာတဲ႔ မင္းစကား......(လွည္႔စားလုိ႔ အားရျပီးမွ)ငါ႔ကုိ ျငီးေငြ႔သြားျပီတဲ႔လား.........
ငါမျမင္ေသးတဲ႔ ခ်စ္သံစဥ္
အရင္ဦးဆံုး သတိထားမိတာကတည္ျငိမ္လြန္းတဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာ....ေနာက္ေတာ႔မွ တစတစ...ပုိရင္ခုန္သြားမိတာက ....မာနၾကီးျပီး ေအးစက္ေနတဲ႔မင္းမ်က္၀န္းေလး.....တေျဖးေျဖးနဲ႔ ......အေတြးနက္ေနဟန္ရွိတဲ႔မင္းပံုစံေလးကို တကယ္ဆုိသေဘာအက်ဆံုး.....ျပံဳးလိုက္တဲ႔ အခုိက္အတန္႔ကေတာ႔ဒီကမၻာေပၚမွာ အေတာက္ပဆံုးေပါ႔.......ကဗ်ာလဲ မဖြဲ႔..စာလဲ မႏြဲ႔.....အၾကည္႔ေလး တစ္ခ်က္နဲ႔တင္ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ ႏူးည႔ံေစခဲ႔သူ....မင္းကေတာ႔ လစ္လ်ဳရွဳ႕တတ္တဲ႔ႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ႔တကယ္႔ကို ေနႏုိင္သူၾကီး....မာနေတြ မုိးထိၾကီးႏိုင္ခဲ႔တာဘာေၾကာင္႔မ်ားပါလိမ္႔..အခြင္႔အေရးရရင္.....အိပ္ေမာက်ေနတဲ႔ မင္းႏွလံုးသားပါးပါးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္နားလည္ႏုိင္ခြင္႔ေတာ႔ ရခဲ႔ခ်င္မိတယ္ငါငိုတုိင္း မေခ်ာ႔တတ္ခဲ႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ....ရယ္စရာေတြကုိလဲ ေျပာတတ္လိမ္႔မယ္လို႔ငါေလ ေျဖသိမ္႔ျပီးေတာ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ေမွ်ာ္လင္႔ေနပါရေစ.....ညနက္ေတြမွာ ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္မိတိုင္းေကာင္းကင္ယံမွာ မင္းအျပံဳးေတြကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိေတာ႔တယ္....အိပ္မက္ဆုိတဲ႔ အရာကုိငါ႔အနားမွာ ေခၚထားမိတိုင္းစုိးမုိးေနတာက မင္းပံုရိပ္ေတြပါပဲ....“အခ်စ္ဆိုတာ သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ရသလုိခ်န္ထားခဲ႔လို႔လဲ ရတဲ႔အရာတစ္ခုပဲ” တဲ႔.....ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ) ကေျပာဖူးတယ္...အိပ္မက္ေတြနဲ႔ တစ္ေရးႏိုးတုိင္းမွာရင္ခုန္ေစခဲ႔တဲ႔သူေရ....မင္းရင္ဘတ္ထဲက“အခ်စ္” ဆုိတဲ႔ အရာဟာဘယ္လုိမ်ားပါလိမ္႔..ကာရန္မညီတဲ႔ ၾကယ္ေၾကြသံ
ေမ.......
ဧရာ၀တီဟာ.. ေဗဒါရီရဲ႕...ျမစ္တစ္စင္းဆို.....နင္ဟာေႏြကမၻာလို ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ....ခ်စ္ျခင္းပါ ....ပ်ိဳ..........ရင္ခုန္သံေတြ ကာရန္မညီႏုိင္လိ္ု႔ငါကိုယ္တုိင္ ဖမ္းဆုပ္လို႔မရခဲ႔တဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အျပံဳးေတြနဲ႔နင္လာ သိမ္းပုိက္သြားခဲ႔တာ....နင္ဟာ ေအာင္ႏုိင္သူၾကီးပမာေပါ႔.....။တကယ္ေတာ႔........အခ်စ္ဆိုတာ ပူေလာင္တယ္....။ဒါေပမဲ႔ လူေတြက ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ၾကတယ္...။ဒါဟာ တိမ္ေတြကို အေတာင္ပံတပ္ေပးလုိက္သလုိပါပဲကြယ္...။တခါ...တခါ အမုန္းမုိးအျဖစ္နဲ႔ရြာသြန္းတတ္တယ္.......“ပုိးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတုိး” ဆုိသလို“အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ” ဆုိတဲ႔စကားလဲရာဇ၀င္ထဲမွာ အလကားထားခဲ႔တာမွ မဟုတ္ပဲ.......မုိက္တြင္းနက္ေနတဲဲ႔ ငါ႔ႏွလံုးသားဟာေလနဲနဲေလာက္ေတာ႔ အသိတရားရွိခဲ႔ရင္ ေကာင္းမယ္.....။ဒါေပမဲ႔ ..ေမ..နင္သိေလမလား....သိစိတ္ကုိပဲ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရႏိုင္တယ္....။မသိစိတ္ ဆုိတာက ဦးေႏွာက္နဲ႔ဆင္ျခင္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရတဲ႔အရာမ်ိဳး မဟုတ္ေလေတာ႔.....ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ အရွင္သခင္လုိ ....ငါခ်စ္ရတဲ႔ သမင္ပ်ိဳမေလးေရ......အဆံုးသတ္တဲ႔ တေန႔မွာေလ.....အရွံဳးေတြနဲ႔ငါ . နင္႔ေရွ႕မွာငိုမေနပါရေစနဲ႔လားကြယ္.......မသိျခင္း = အခ်စ္
မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ မင္းေရာက္လာတယ္.......
ရုတ္တရက္မုိ႔ ငါမတားဆီးလုိက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူးကြယ္......
၀ုန္းဒုိင္းက်ဲျပီး ၀င္ေမႊသြားတယ္.......
ငါ႔ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလဲ ဖရိုဖရဲ......
အျပိဳျပိဳ အလဲလဲနဲ႔........
ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ မရလုိက္ႏုိင္ခဲ႔ဘူးကြယ္......
ဘယ္လို...ဘယ္လုိ ခံစားမွဳမ်ိဳးလဲ......?
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လုိ႔....
ငါ႔ႏွလံုးခုန္သံကိုေတာင္ ငါျပန္ၾကားေနရပါတယ္....
ဆန္းေတာ႔ အဆန္းၾကယ္သားကြယ္.....
ငါကိုယ္တိုင္လဲ.......
ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ......
အမ်ိဳးအမည္ မတပ္လုိက္ႏုိင္တဲ႔ .....
ေ၀ဒနာတစ္ရပ္မွာ .....
ႏူးညံ႔စြာ ေပ်ာ္၀င္တတ္ခဲ႔ျပီ.....
ဆန္းၾကယ္ေသာ ထိုအရာသည္...
“အခ်စ္” ဟုေခၚတြင္သတဲ႔ကြယ္........ေမ်ာလြင္႔...
သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြ ......ေလေတြက တိုက္........ေမွာင္မိုက္ေနတဲ႔ညတစ္ညနဲ႔ ငါဟာ.......စိတၱဇ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္လား.....?ငါရပ္ေနတဲ႔ ေျမျပင္ကို ငံု႔ၾကည္႔မိေတာ႔.....သူဟာေလ အျဖဴသက္သက္........ေရွ႕ဆက္ျပီး နင္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ခက္ေလာက္ေအာင္ကုိ အားအင္ေတြလဲကုန္ခန္းလြန္းလွပါဘိကြယ္.......။ငိုေၾကြးျခင္း အဘိဓာန္ထဲ.....မ်က္ရည္ေတြ ျမစ္လုိစီး.......ဘာကုိယံုျပီး ဆူးပံုနင္းရအံုးမွာလဲ..။ကံတရားကလြဲျပီး က်န္တာေတြကိုေခါင္းစဥ္တပ္ႏုိင္တယ္.......။အရာရာဟာ........မေန႔ကလုိပဲ ေနသားတက်........ထုသားေပသားက်ေနတဲ႔ငါ႔ဘ၀.... ေခါက္ရိုးက်ိဳးလို႔အျပစ္ျမင္မယ္ဆိုလဲ မီးပူတုိက္ျပီးငါမျဖန္႔ခ်င္ေတာ႔ဘူးကြယ္.......။စိတ္ရွိတုိင္းသာ အေတြးနယ္ႏွင္ခြင္႔ရခဲ႔မယ္ဆုိ..... ငါ႔ဘ၀လဲလွေနတာ ၾကာေပါ႔.......။အခုေတာ႔...........ေသာကေတြနဲ႔ စိတၱဇညရဲ႕အလြမ္း....ေတာင္တန္းေတြပဲ သိတဲ႔ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တမ္း............။လမင္းေလးသို႔.....
ၾကယ္ေတြအစံုအညီ ခုန္ကာက.......
အာကာတစ္ခြင္ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ႔.....
ညတစ္ညမွာ.........
အၾကင္နာ လမင္း........
သူ႔အဆင္းကလဲ ၀င္း၀င္း၀ါ......
ထင္းထင္းသာေနတဲ႔ ဒီည.......
အိပ္မပစ္ရက္ေအာင္
လွႏိုင္လြန္းပါလား.........
ေၾသာ္....ညရဲ႕အလွ.....
လက သာသာ......
ဘ၀က ႏံုခ်ာခ်ာ.......
မွဳန္ျပာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္က
ေမွးေမွးမွိန္.........
ေတြးေဆြးျငိမ္ေနတဲ႔ ငါ႔ႏွလုံးသား....
သူမွတစ္ပါးလဲ အျခားမရိွခဲ႔ပါလား......
သူမ်ားသိေလမလားလို႔ ....
ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိတယ္.....
အေမွာင္ထုက ႏုိးလာမွ........
ဒါဟာ အိပ္မက္မွန္းသိရပါျပီကြယ္.....
လမင္းေလးရယ္........
ဒီလုိနဲ႔ပဲ..အထီးက်န္ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ
ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းရင္း........
အက်ည္းတန္ေနတဲ႔ ငါ႔ရင္ဘတ္က
ကာရန္ေတြလြဲ အလွမြဲတာ........
ငါ႔ကိုယ္ငါပဲ သိခဲ႔ပါတယ္......
အခ်စ္ဆိုတာ.....
တခါတခါ.....အခ်စ္ဆုိတာ....ဘယ္လိုတြက္တြက္ အေျဖမထြက္ႏိုင္တဲ႔ပုစၦာတစ္ပုဒ္လုိ ခက္ခဲနက္နဲရွဳပ္ေထြးတယ္....။တခါတခါ......အခ်စ္ဆုိတာ......ႏူးညံတဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရယ္သံေလးလုိ ခ်ဳိျမလို႔ အျပစ္ကင္းစင္ေနခဲ႔တယ္..။တခါတခါ ....အခ်စ္ဆုိတာ.....အေျပာေကာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုတသသနဲ႔ စြဲလန္းေစတတ္ေသးတယ္.....။တခါတခါ.....အခ်စ္ဆုိတာ......မရည္ရြယ္ပဲ ေရးလုိက္မိတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ....။တခါတခါ.....အခ်စ္ဆိုတာ......မိန္းမလွေလးတုိက္တဲ႔ ၀ုိင္တစ္ခြက္လုိဆြဲေဆာင္မွဳအျပည္႔နဲ႔ ယစ္မူးေစတတ္ေသးတယ္..။တခါတခါ......အခ်စ္ဆုိတာ........စိတၱဇညရဲ႕ ကာရံမဲ႔တဲ႔ၾကယ္ေၾကြသံလို................တခါတခါ.....အခ်စ္ဆိုတာ........ဒီလုိနဲ႔ .....အခါေပါင္းမ်ားစြာမွာပဲ.........ငါကိုယ္တုိင္လဲ အခ်စ္နဲ႔ေ၀းကြာေနခဲ႔တယ္.....။ဘယ္အခါက်မွ နီးရမယ္. ငါမသိႏုိင္ဘူး.......။တကယ္ဆုိ ဇာတ္သိမ္းဟာ မင္းလက္ထဲမွာမုိ႔.......ငါကံေကာင္းဖုိ႔ တုိးတိုးေလး ဆုေတာင္းေနရံုကလြဲလုိ႔..........
ခ်စ္သူသိေစ
ၾကယ္စင္ေတြ ျဖန္႔က်ဲ.........
အဆံုးအစမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္ရင္ဘတ္ထဲ.....
အျပာေရာင္ျဂိဳလ္တစ္ခု.........
တည္ေဆာက္ေနခဲ႔တယ္........။
မင္းတစ္ေယာက္ ခုိလွဳံဖို႔ေပါ႔ကြယ္......။
အၾကင္နာေတြ စုိက္ပ်ိဳး.......
ထာ၀စဥ္ မညိွဳးေလမဲ႔ အခ်စ္ပန္း......
ငါ႔ႏွလံုးသား ဥယ်ာဥ္မွာ ပြင္႔လန္းလုိ႔ေနျပီ...
မင္းတစ္ေယာက္ ပန္ဆင္ေစေတာ႔ကြယ္....။
ရင္ခုန္သံေတြ ေျမမွာခ်နင္း.........
ငါ႔ႏွလံုးသားကို ၾကည္ျဖဴစြာ
လမ္းခင္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္...........
(အပူအပင္ ကင္းမဲ႔စြာနဲ႔) .........
မင္းတစ္ေယာက္ နင္းေလွ်ာက္ေစေတာ႔ကြယ္...။
တခါတခါေတာ႔လဲ.........
ကမၻာကို တိုင္တည္ျပီး..............
စၾကာ၀ဠာၾကီးတစ္ခုလံုး ျမည္ဟီးသြားတဲ႔အထိ
မင္းသိေအာင္ ေအာ္ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္......
ငါ႔အသဲ ငါ႔အသက္နဲ႔ ထပ္တူ
မင္းကို ခ်စ္တယ္.........။
ရက္စက္သူ
မင္းအေၾကာင္းကုိ ေတြးေတာ....
ေငးေမာလို႔ စာရြက္ေပၚခ်ေရးမိတဲ႔အခါ...ဒါဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္...။အိပ္မက္မွာ လြင္႔ေမ်ာ.........စိတ္တုိ႔ကို အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ေတာ႔.....ညစဥ္ ငါ႔မွာ ရင္ေမာေနရတာ....ဒါကို ဘယ္သူကေရာ သိႏုိင္မွာလဲကြယ္...။မလိုခ်င္ပါဘူး..........အဆိပ္တက္ေနတဲ႔ ေန႔ေတြ........ရင္မဆုိင္ခ်င္ဘူး.........အိပ္ပ်က္ေနတဲ႔ညေတြ............တိတ္တဆိတ္ ငါ႔ရင္ခြင္ထဲမင္းေရာက္လာမဲ႔ေန႔.........ရင္ခုန္စြာ ေမွ်ာ္လင္႔မိေနလဲ.........စိမ္းရက္စက္ႏိုင္လြန္းတဲ႔ မင္းႏွလံုးသား...တခါကလုိ ေအးစက္စက္ႏုိင္တုန္းပါပဲကြယ္..။
အသဲကြဲဇာတ္လမ္း
အစကတည္းက.........
အေႏွာင္းမေသခ်ာခဲ႔တဲ႔ ဒီဇာတ္လမ္း...
ငိုရမယ္မွန္းသိခဲ႔ရင္ ငါမစခဲ႔ပါဘူး.....။.
အစကတည္းက..........
၀ုိးတ၀ါးနဲ႔ မပီျပင္ခဲ႔တဲ႔ ဒီအိပ္မက္.....
မဆံုးေသးခင္ လန္႔ႏိုးရမယ္မွန္းသိခဲ႔ရင္....
ငါမမက္ခဲ႔ပါဘူး.........။.
အစကတည္းက........
ခံစားလြယ္တဲ႔ ဒီရင္ဘတ္......
နာတတ္မယ္မွန္းသိခဲ႔ရင္.........
ငါကိုယ္တုိင္ ရင္ကိုခြဲ.......
ခံစားတတ္တဲ႔ အသဲႏွလံုးကုိ.....
ထုတ္ထားခဲ႔လိုက္တယ္.........။
အခုေတာ႔ကြယ္.......
ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီးပဲ ျပန္ဖြင္႔ရမလား...။
ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းမွာ......
ကၽြန္းခံေနတယ္ပဲ ထင္ပါရဲ႕.......။
ဘာပဲေျပာေျပာ.....တကယ္ပါ......
ငါ႔ရဲ႕အျဖစ္ဟာ....ရွိတ္စပီးယားရဲ႕
ျပဇာတ္ထဲကလို ဇာတ္သိမ္းမလွခဲ႔တာေတာ႔
ေသခ်ာပါတယ္...........။
ေကာင္ေလးေရ...
ေကာင္ေလးေရ....နင္လဲခ်စ္သလုိ..ငါလဲခ်စ္တဲ႔...ငါတုိ႔ရဲ႕ျမိဳ႕ေလးကို ခဏခဏျပန္မလာပါနဲ႔ေနာ္....နင္ျပန္သြားျပီးရင္ လြမ္းလြမ္းျပီးက်န္ရစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေ၀ဒနာကို ခံစားဖုိ႔ငါေလ အဆင္သင္႔မျဖစ္ေသးလုိ႔က်င္႔သားမရေသးလုိ႔ပါ ။ေကာင္ေလးေရ...နင္လဲခ်စ္သလို ငါလဲခ်စ္တဲ႔...ငါ႔တုိ႔ရဲ႕ျမိဳ႕ေလးထဲမွာေလ...နင္မရွိေတာ႔ ...အရမ္းကိုတိတ္ဆိတ္ျပီး ေျခာက္ကပ္ေနလိုက္တာငါတစ္ေယာက္ထဲ တကယ္႔ကုိအထီးက်န္ဆန္လုိက္တာဟာ...ငါတုိ႔ရဲ႕ျမိဳ႔ေလးေတာင္ ႏွင္းေငြ႔ေတြၾကားမွာအသက္မဲ႔သြားသလိုပဲ...။ေကာင္ေလးေရ.....နင္လဲခ်စ္သလို...ငါလဲခ်စ္တဲ႔ငါတုိ႔ရဲ႕ျမိဳ႕ေလးထဲမွာ......ငါနင္႔ကို ေစာင္႔ေနတယ္ေလ.....ငါလြမ္းသလုိ နင္လဲလြမ္းတတ္မယ္ဆိုရင္
ခုခ်ိန္ဆို နင္ငါ႔ဆီျပန္လာဖုိ႔ေကာင္းျပီေပါ႔ ။
မ......
ညညဆုိ အိပ္မက္မွာအလည္လာ......
သန္းေခါင္ယံက်မွ ကိုယ္ထင္ျပတတ္တဲ႔ မကို...
တဘ၀လံုး ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားကို အပ္ႏွင္း....
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကို မ နဲ႔အတူတူ
ျဖတ္သန္းခြင္႔ရခ်င္တယ္........
ကၽြန္ေတာ္႔ ဆႏၵေတြ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ
လက္ေတြ႔ျဖစ္လာမွာလဲ မသိဘူး.....
မ.......
မက ေခါင္းျငိမ္႔ဆုိ ေခါင္းျငိမ္႔.......
မက ဒူးေထာက္ဆုိ ဒူးေထာက္.....
အရာရာကို မစိတ္တိုင္းက်
ျဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ မမ်က္ႏွာကို
ေမာ္ဖူးခြင္႔ရပါ႔မလဲ မသိဘူး........
မ.......
မနက္ျဖန္ဆုိ “Valentine Day” တဲ႔
သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ေလ......
ေကာင္မေလးနဲ႔ အတူတူေလွ်ာက္လည္မလို႔တဲ႔..
ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္တာေနာ္ မရယ္......
ကၽြန္ေတာ္လဲေလ မနဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္တူ......
အဲလုိ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ.....
ၾကည္ႏူးခြင္႔ရပါ႔မလဲ မသိဘူး....
မ.....
ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘၾကီးသလုိမ်ား
ျဖစ္ေနျပီလားဟင္.......?
ဒါမွမဟုတ္..“.မ”ကပဲ
မၾကင္နာတတ္ခဲ႔တာလား....?
တကယ္ဆုိ .....မရယ္.....
ကၽြန္ေတာ္က“ မ”သေဘာနဲ႔
အသက္ရွင္ေနမိတဲ႔သူပါဗ်ာ.......
ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ နာရီ..မိနစ္..စကၠန္႔တိုင္းကိုလဲ
“မ” ကသာ ပုိင္တာပါ........
ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကိုဆြတ္လို႔
ပင္လယ္ျပင္ကိုပဲ လက္ပစ္ကူးခုိင္းကူးခိုင္း
အရာရာကို “မ” စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရေစမွာပါ.....
ကၽြန္ေတာ္ “မ” ကို အဲဒိေလာက္ေတာင္ခ်စ္တယ္..
“မ”ရယ္ အဲဒါကို “မ” နဲနဲေလးမွေတာင္
မခံစားမိဘူးလား ?.....
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေလး.....
ငါေလ မင္းရဲ႕အျပံဳးကို
စေတြ႕ကတည္းက.......
ကဗ်ာေတြ ေရးတတ္ခဲ႔တာ...
ေႏြးေထြးတဲ႔ မင္းရဲ႕အၾကည္႔ေတြကလဲ
ငါ႔အတြက္ အင္အားေတြျဖစ္ေစခဲ႔လို႔....
ဘာကိုမွ ဂရုမစုိက္
အရြဲ႕တိုက္တတ္တဲ႔ ငါေတာင္
မင္းေၾကာင္႔ ေလာကၾကီးနဲ႔....
အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္လာျပီပဲ....
ေက်နပ္ပါတယ္ ခ်စ္သူ.......
ကံၾကမၼာေၾကာင္႔ ငါတုိ႔ေတြ
တခဏတာပဲ ဆံုေတြ႔ခြင္႔
ရခဲ႔ၾကေပမဲ႔လို႔................
ငါ႔ရဲ႕ တဘ၀တာလံုးကို
အဓိပၸါယ္ရွိစြာ ရပ္တည္သြားႏိုင္ဖို႔
မင္းက ခြန္အားေတြေပးခဲ႔တာ......
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕ဘ၀မွာ
မင္းဟာ ကႏၱာရအလယ္က
လမ္းျပၾကယ္ တစ္ပြင္႔လိုပါပဲ.....
အဲဒိညက ျပတင္းေပါက္မွန္မွာ
ေပၚေနတဲ႔ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို
တစ္ညလံုး ထုိင္ၾကည္႔ရင္း
ငုတ္တုတ္ေမ႔ခဲ႔တာ........
အဲဒိေန႔ကစလုိ႔ မင္းျပန္အလာကို
ေမွ်ာ္ၾကည္႔တတ္တဲ႔ အက်င္႔ျဖစ္ခဲ႔တာ.....
အျပစ္ကင္းစင္ျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔
မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ငါဒီတသက္.....
ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ေတာ႔မယ္မထင္ဘူး ခ်စ္သူ.....
အဲဒိလိုပဲ ငါတုိ႔ေတြ ျပန္ဆံုႏိုင္ဖုိ႔ကိုလဲ
ေမွ်ာ္လင္႔ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔
သတိရျခင္းေတြနဲ႔ အတူ
ငါမင္းကိုေစာင္႔လုိ႔ေနပါ႔မယ္ ခ်စ္သူ..................
တုိးတိတ္တမ္းတ..
ခ်စ္သူ....
သတိရမိမွာစိုးလုိ႔ ေမ႔ပစ္ဖုိ႔...
ၾကိဳးစားမိကာမွပဲ မင္းကိုသတိရေစမဲ႔..
အေၾကာင္းအရာေတြက တုိက္ဆုိင္စြာနဲ႔
ငါ႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္......
ဘာေၾကာင္႔လဲကြယ္......
မင္းေရွ႕မွာဆုိ အျမဲေအးစက္
မာေက်ာခဲ႔တဲ႔ငါက မင္းကြယ္ရာက်မွ
တိတ္တိတ္ေလး လြမ္းေနတတ္တာ.....
ငါ႔ရဲ႕အေတြးေတြထဲကို မၾကာခဏ
၀င္လာတတ္တဲ႔ မင္းဟာ..ငါ႔ရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကုိလဲ အျမဲစုိးမုိးထားတာ...
ငါေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာေတြတုိင္းဟာလဲ
မင္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ႔ရတာ.....
အဲဒါေတြအားလံုးဟာ ဘာေၾကာင္႔လဲကြယ္....
ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုတာ သိေနရက္နဲ႔
ငါက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ႔မိတယ္..
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုလဲ
ငါ႔ရဲ႕ မာနနဲ႔ သိကၡာအတြက္
ဥေပကၡာျပဳခဲ႔မိတယ္ဆုိရင္.......
ေခါင္းမာျပီး လက္ေတြ႔ဆန္တဲ႔ .....
မိန္းမတေယာက္ကုိ ခ်စ္ခဲ႔မိတဲ႔အတြက္
မင္းက ေနာင္တေတြရေနေတာ႔မွာလား.....
ခ်စ္သူ.......
ဒါေပမဲ႔......ခ်စ္သူ.........
ငါရွဳသြင္းလုိက္တဲ႔ ေလနဲ႔အတူ
မင္းကုိေမ႔တတ္တဲ႔ စိတ္ေတြပါလာျပီးေတာ႔
ငါျပန္ထုတ္လုိက္တဲ႔ ေလနဲ႔အတူ
မင္းကုိ သတိရတတ္တဲ႔ စိတ္ေတြ
အေငြ႔ျဖစ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္
ခုခ်ိန္ဆုိ ဟုိအရင္လုိ
ငါမင္းကို လြမ္းေနဖုိ႔
မလုိေတာ႔ဘူးေပါ႔....
အရင္လိုပါပဲ......
ထင္းရွဳးေတာရိပ္ေတြနဲ႔ ခ်ယ္ရီပင္ညိဳ႕ညိဳ႕ေတြၾကား...
နင္ျဖတ္သြားေနက် လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္
ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ငါနင္႔ကို ေစာင္႔ေနခဲ႔မိတယ္ ။
ဒါကို နင္မသိလုိက္ဘူးမဟုတ္လား....။
အရင္လုိပါပဲ.......
နင္ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ႔ လီလီပန္းလွလွေတြနဲ႔
ေတာင္ေပၚပန္းသစ္ခြေတြၾကား......
အလွဆံုးကိုမွ ေရြးျပီး နင္႔အတြက္ရယ္လုိ႔
ငါျပင္ဆင္ထုပ္ပိုးေနခဲ႔မိတယ္.....။
ဒါကို နင္မသိလုိက္ဘူးမဟုတ္လား....။
အရင္လုိပါပဲ.......
အဆိပ္တက္ေနတဲ႔ တကိုယ္ေရအိပ္မက္ေတြၾကား...
ေျဖေဆးရမဲ႔ရက္ ေမွ်ာ္လင္႔ေနခဲ႔တဲ႔ လူနာလုိ
မုိက္မဲစြာနဲ႔ ငါဟာေမွ်ာ္လင္႔ေနခဲ႔မိတယ္....။
ဒါကို နင္မသိလုိက္ဘူးမဟုတ္လား......။
အရင္လုိပါပဲ.....
နင္ေသာက္ေနက် က်ဆိမ္႔တစ္ခြက္ကို
ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ မွာေသာက္ရင္း...
အရင္လုိ နင္က်ဆိမ္႔ ၾကိဳက္မွၾကိဳက္ေသးရဲ႕လားလုိ႔
ငါေတြးေနခဲ႔မိတယ္......။
ဒါေပမဲ႔ နင္႔အၾကိဳက္ေတြ ခုေတာ႔........
ေျပာင္းသြားျပီ မဟုတ္လား.......။
အရင္လုိပါပဲ.......
ေလေျပအလာမွာ လြင္႔ေျမာေနတတ္တဲ႔
နင္႔ဆံႏြယ္ႏုႏုေလးေတြကို ေငးၾကည္႔ရင္း
အဲဒိဆံႏြယ္ေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ
နမ္းရွိဳက္ခြင္႔ရပါ႔မလဲလို႔ ငါစိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ႔မိတယ္...။
ဒါကို နင္မသိလုိက္ဘူးမဟုတ္လား....။
အရင္လုိပါပဲ....
ငါနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မခံစားတတ္ခဲ႔တဲ႔ နင္႔ႏွလံုးသား...
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ျပႆဒါးရက္က လြတ္ေျမာက္
ႏိုင္ပါ႔မလဲလို႔ ငါေတြးေနခဲ႔မိတယ္......။
ဒါေပမဲ႔ အရင္လုိပါပဲ....
ဗီးနပ္ရဲ႕ အရံျဂိဳလ္လဲ အထီးက်န္စြာ
ခုခ်ိန္ထိ အေဖာ္မဲ႔ ေနတုန္းပါပဲ........။
ဒါကို......ဒါကုိလဲ.....
နင္မသိလုိက္ဘူးမဟုတ္လား.....။
နင္မသိလိုက္တာပဲေကာင္းပါတယ္ ခ်စ္သူရယ္..။
ငါလဲ......ငါလဲေလ....
လမ္းမရွိတဲ႔ ကႏၱာရထဲ.....
အလြမ္းျငိေနတဲ႔ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို ထမ္းပိုးရင္း
အဆင္မေျပမွဳေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေနခဲ႔တာ...
ၾကာလာေတာ႔လဲ သက္ျပင္းခ်ဖုိ႔ေတာင္
ေမ႔ေမ႔သြားတယ္.....။
ဒါကိုလဲ နင္သိလုိက္မွာမဟုတ္ပါဘူးခ်စ္သူရယ္.....။
0 comments:
Post a Comment
လူဆိုတာ ကိုယ္သြားမယ့္လမ္းေၾကာင္းကိုသိရမယ္...ဘာလုပ္ခ်င္လဲသိရမယ္..မသိတဲ့သူကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အရူးတစ္ေယာက္နဲ႕တူတယ္